بهترینها-بیا تبادل لینک

خداياشكرت كه يادم دادي كه يادم باشد به يادت باشم

یادم امد شب بی چتروکلاهی که به بارانی مرطوب خیابان زدم اهسته وگفتم چه هوایی است خدایی من وآغوش رهایی؛سپس انقدر دویدم طرف فاصله تااز نفس افتادنگاهم به نگاهی،دلم ارام شد انگونه که هر قطره باران غزلی بودنوازشگراحساس که میگفت فلانی چه بخواهی چه نخواهی به سفر می روی امشب چمدانت پرباران شده پیراهنی از ابر به تن کن وبیاپس سفر اغازشدونوبت پروازشدوراه نفس باز شدوقافیه هاازقفس هنجره ازادورهادرمن شاعرمن بی تاب ترازمرغ مهاجر به کجا می روم اقلیم به اقلیم خداهمسفرم بودوجهان زیر پرم بود سراسر کهسر راه به ناگاه مراتیشه فرهاد صدا زد: نفسی صبر کن ای مرد مسافر قسمت می دهم ای دوست سلام من دل خسته مجنون شده را نیز به شیرین غزل های خداوندبه معشوق دوعالم برسان.باز دلم شور زد اخربه کجامی روی ای دل که چنین مست ورها می روی مگر امشب به تماشای خدا می روی؟ای دل نکندباز به ان وادی...مشغول همین فکروخیالات پرازلذت وپرجاذبه بودم که مشام دل من شداز ان عطرغریب که نشتندکمی قبل اذان سحر جمعه پخش دران دشت خداییست.

خدایا!
چنان نزدیکی

که نمی توانم ببینمت

صدای تو هر لحظه با من سخن می گوید ،

اما من آنرا نمی شنوم .

مرا به اعماق درونم ببر

تا شکوه بی پرده جمال تو را بشنوم .

مرا بیاموز

پیوسته تو را بجویم

و همواره به عنوان یگانه پناهم

به تو رو کنم .

06 آبان 1389,

تو سط ایوب اسدی | نظر دهید